Нийслэлийн авто зам цастай мөстэй, гудамж талбай хальтиргаа гулгаатай. Замын уулзвар, гэрлэн дохио дагаад хааяа нэг “ванкуш”-ын /эксель/ яндангаас хар утаа суунаглах агаад аль ч зам таг....
Нийслэлийн авто зам цастай мөстэй, гудамж талбай хальтиргаа гулгаатай. Замын уулзвар, гэрлэн дохио дагаад хааяа нэг “ванкуш”-ын /эксель/ яндангаас хар утаа суунаглах агаад аль ч зам таг түгжрэх нь уйтгартай. Өвлийн тасхийм хүйтэн жавар пааргүй машиныг бээрүүлж, таксины жолоочийг бухимдуулна. Автобусны зогсоолыг дагаад микро автобусууд “орилолдож”, үүгээр түүгээр явган зорчигчид зам гарах гэж яаран гүйлдэнэ.
Хөлд орохоос авахуулаад үсээ цайхыг хүртэл нэг л замаар өгсөн уруудан давхиж, нэг л хотыг эргэн тойрон нутагласаар энэхүү насыг эцэслэнэ. Эрээний хулхи “LCD” телевизор хойморт заларч, эрх мэдэлтнүүд Тавантолгой, Оюутолгой, Эрдэнийн хувь хишиг гэж худлаа чалчихыий сонссоор өдөр сарыг өнгөрөөнө. 22-ын товчоог өнгөрвөл амьдралгүй гэж санаж, харь хол Хангүгийн нутагт баяжина гэж мэдэмхийрсээр хүний нутгийг мөрөөдөж, бодлоороо боолчлогдоно. Үүрийн гэгээнээр гэрээсээ гарч үдшийн бүрийгээр гэртээ харьсаар нэг насыг машины бүхээгт өнгөрөөнө. Тордож янзалсан “ванкушдаа” яаран сууж давхисаар хүрч ирэх, саравчтай малгай духдуулан тавьсан залуусын ширэлдсэн хар сахалд нь цан цохисон харагдана. Урагдаж халтартсан ажлын бээлийний цаанаас тос болсон гарын хуруу цухуйна. Тавхийтэл бүхээгээсээ буугаад тасхийтэл хаалгаа хааж, урт гэгчийн амьсгаа авангаа хүйтэнд бээрсэн хуруугаа уруулдаа хүргэн дулаацуулаад гэрт оров.
-Балдангийнх түлээгүйдээ хашааныхаа банзыг түлж, Цэндийнх нүүрсээ ууталж, Дамба тэргээ засуулах гээд явсан, Гомбо “Нарантуул” ороод ирсэн гэхчилэн едрийн хэдэн үгээ айлын авгай сонин болгон ярьж, Дондог гуай хэмээн доогуур харж, Долгор эгчээ хэмээн дорой дуугарсаар зуухны хажууд сууна. Авгай хүүхдээсээ аяга цай авч уугаад, талхны булан олж үмхээд тэндээс гарч баян Баяраагийн машиныг засч өгнө. Түүнийхээ төлөөсөнд “сайны хишиг” гэж саймшраад сархад хүртэн нэгэн үдшийг өнгөрүүлнэ. Шинэ хүү хэдийгээр техникт сайн хэмээж олноо магтагдавч сургуульд сурч соён гэгээрсэнгүй, зөвхөн наймдугаар ангийн боловсролтой тул юун гадаад хэл, юун англи хэл. Тэр хэдийгээр нас залуу боловч үгээгүй ядуу, өнчин балчир учир сархад хүртэж, саваагүйтэж явсаар олигтой аж амьдралын замыг нэгэнт алджээ.
Өвлийн хүйтнийг машин засч өнгөрүүлэн зуны халууныг халтуур хийж гэтэлгэх бөгөөд намар ичээд хавартаа ичээнээс гардаг тарваганаас зовлонтойгоор он жилийг нөхцүүлнэ. Юутай гомдолтой зэрлэг амьдрал, юутай хайрлалтай залуу нас. Юунд шинэ ертөнцийг үзэхийг үл хүснэ вэ? Үүнийгээ өөрөө ч яахан мэдэх билээ. Ардчилал гэх айхтар шинчлэлийн салхинд уруудаж буйгаа анзаарах сөхөө алга. Дэмий л бодолд автагдаж, зовлон нь жаргал, зэрлэг нь цэнгэл болоод, нэг хот, нэг улс цөм цөм эл хүүгийн адил нүдээ аньж, чихээ бөглөн ертөнц гэгч чухам юу болохыг үзэлгүй, мэдэлгүй явсаар түмэн хэргээс хоцорч, ертөнцөөс гээгдэнэ. Хайран хайран, хөөрхий хөөрхий. Гэтэл эх орны хувь хишгийг иргэн бүрт өгснөөр хөмөрсөн тогооны дотор гэрэл тусч сэрэв. Хөөрхий монгол баян монгол болов, хуучин хүү шинэ монгол болов. Юутай их завшаан, юутай ихбаяр вэ?!
0 сэтгэгдэл:
Post a Comment